ഏകദേശം ഒരു വർഷം മുമ്പ് ഒരു മദ്ധ്യാഹ്നത്തിലാണു 22 - കാരിയായ സന്ധ്യയേയും കൂട്ടി അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾ എന്നെ കാണാൻ വന്നത്. സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥനായ സന്ധ്യയുടെ പിതാവിന്റെ മുഖത്ത് നിരാശ നിഴലിച്ചിരുന്നു. ''സാറേ ഇവളെക്കൊണ്ടു ഞങ്ങൾ പൊറുതി മുട്ടിയിരിക്കുകയാണ്. ചെറിയ പ്രായം മുതലേ ഭയങ്കര വാശിക്കാരിയായിരുന്നു. പ്രായമാകുമ്പോൾ മാറുമെന്നു കരുതി. പക്ഷേ പ്രായം കൂടുന്നതനുസരിച്ച് പ്രശ്നം വഷളാവുന്നു. നമ്മൾ എന്തു പറഞ്ഞാലും ഭയങ്കര ദേഷ്യമാണ്. ദേഷ്യം വന്നാൽ പിന്നെ കൈയിൽ കിട്ടുന്നതെന്തും വലിച്ചെറിയും.
എന്നെയും അവളുടെ അമ്മയേയും കേട്ടാൽ അറയ്ക്കുന്ന തെറി വിളിക്കും. നമ്മൾ എന്തെങ്കിലും എതിർത്ത് പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ ചത്തുകളയും എന്നു ഭീഷണിയും. ഒന്നുരണ്ടു തവണ ആത്മഹത്യയ്ക്കു ശ്രമിച്ചിട്ടുമുണ്ട് ഇവൾ. ഒരിക്കൽ ഞാൻ എന്തോ വഴക്കുപറഞ്ഞെന്നു പറഞ്ഞ് ഓടിപ്പോയി ബ്ലേഡ് എടുത്ത് കൈ മുറിച്ചു. കോളേജിൽ സർ വഴക്കു പറഞ്ഞെന്നു പറഞ്ഞ് പനിയുടെ ഗുളികകൾ 8-10 എണ്ണം എടുത്ത് ഒരിക്കൽ വിഴുങ്ങി. ഇടക്കിടെ ഓരോ കാരണം പറഞ്ഞ് കോളേജിൽ പോകാതിരിക്കും. കഴിഞ്ഞ ഒരു കൊല്ലമായി കണ്ട ആൺപിള്ളേരുടെ കൂടെ കറക്കവും തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ആദ്യം ഒരു പയ്യനെ ഇഷ്ടമാണെന്നും അവനെ കല്ല്യാണം കഴിക്കണമെന്നും വീട്ടില്‍ വന്നു പറഞ്ഞു. ഒരുമാസം കഴിഞ്ഞ് എന്തോ നിസാര കാര്യത്തിന് അവനുമായി പിണങ്ങി. കഴിഞ്ഞ ഒരു വർഷത്തിനിടക്ക് മൂന്നുപേരുമായി ഇവൾ പ്രേമത്തിലായി. ഇവളുടെ കാര്യമാലോചിച്ചിട്ട് ആകെ പേടിയാകുന്നു സാറേ.'' ആ മനുഷ്യന്റെ ശബ്ദം വിറച്ചു. ''എപ്പോൾ വഴക്കിട്ടാലും ഞങ്ങളാണ് അവളുടെ ജീവിതം തുലച്ചതെന്നാണ് അവൾ പറയുന്നത്.'' നിറകണ്ണുകളോടെ സന്ധ്യയുടെ അമ്മ പറഞ്ഞു.
